De tering naar de nering zetten is een oud gezegde. De zeggingskracht is echter niet verouderd. Dat bewijst het gierend uit de hand lopen van het op de pof leven van de BV Nederland en Omstreken. Dat de tering naar de nering gezet moeten worden is dan ook voor normaal denkende mensen geen discussie meer. De politici vormen hierop een uitzondering. Vanwege het kiezersgewin verkeren zij nog in de ontkennende fase.
Het hoe van het interen is wel een discussie. Het zijn vooral de "Anderen" die dat moeten doen. "Wij" zijn namelijk al zielig genoeg. Die "Wij" zijn een bonte stoet van groepen die tot nu toe uit de overheidsruif mochten snoepen. Dat snoepen heeft in de afgelopen jaren verslavend gewerkt. Als kleine kinderen bleven zij dreinen om nog meer lekkers. De Overheid (lees de Belastingbetaler) moet toch voor "Ons" zorgen.
Het wordt bezuinigen werkt op die groepen als een rode lap op een stier. Het is de bijl aan de wortel van de ongebreideld gegroeide en zelf instant houdende zorgindustrie. Stel je voor dat er nagedacht moet worden over hoe het anders beter en goedkoper kan. Helaas is hun verzet vechten tegen de bierkaai. De wal keert altijd het schip want zonder geld geen Zwitsers. Het zou verstandiger zijn als de goed betaalde bestuurders in de zorgindustrie waar voor hun geld gaan leveren door positief aan het werk gaan. Elke ondernemer kan hun uitleggen wat ze moeten doen. Gewoon de onzin uit de organisatie halen. Dat wil zeggen alles wat niet bijdraagt aan het resultaat. De echte werkers hoeven zich dus geen zorgen te maken. De pijn zit in de bestuurders, managers, coördinatoren, beleidsmedewerkers, staf, onzin projecten, resultaten waar geen vraag naar is, e.d.
De groepen bij naam noemen is niet nodig. Lees de kranten, luister naar de radio, kijk naar de TV en zie de demonstraties. Het afvragen hoeveel die groepen in de afgelopen jaren zijn gegroeid is volstaat verder.
