Helaas wordt dat schild in een democratie gedragen door die zelfde burgers als schildknapen en die zijn ook weer niet zo dom. De politiek staat dus wankel op dat schild. De ontsnapping om niet in eigen staart te bijten met de declassering dom is sinds kort gevonden in "de boze burger". Deze is niet dom en ook niet volks maar is alleen maar boos. Luisteren naar "de boze burger" is zodoende geen populisme. Het intellectuele schild is daarmee omgevormd tot "Wij weten wat goed is voor de (boze) burger".
Het probleem is echter dat "de boze burger" evenmin bestaat als "de domme burger". Dat is echter voor de politiek met in haar kielzog de journalistiek echter geen probleem. Deze is eenvoudig te creëren door elk denkbaar en ondenkbaar probleem te koppelen aan "de boze burger" en vervolgens de eerst dom geachte burger wijs te maken dat hij nu boos is.
Ook bij dit zendelingenwerk wordt gebruik gemaakt van spiegeltjes en kraaltjes of beter gezegd sigaren uit eigen belastingdoos om de boosheid te cultiveren. Met veel beloven en weinig (kunnen) geven blijft zodoende "de boze burger" per saldo"de domme burger" en de politiek stevig op het intellectuele schild.
