Het Wien Neerlandsch bloed door d' aderen vloeit is een mooi maar leugenachtig lied. Ik ontdekte deze waarheid bij het nagaan van mijn voorouders. Zij kwamen deels van heinde en ver als gelukzoekers en vluchtelingen naar Nederlanden. In mijn aderen vloeit dus deels Schots, Engels, Vlaams, Waals, Duits, Zwitsers en Frans bloed. Over het bloed dat voor 1500 werd ingebracht heb ik geen informatie maar ook geen Wien Neerlandsche illusies. Mijn gemengd bloed is overigens niet uniek. In sommige tijden kwam de bevolking voor meer dan 30% van buiten de lage landen.
De ontdekking van de leugen prikkelde de waarheidsvinding over de toenmalige integratie. Deze bleek opmerkelijk. De binnenkomers trouwden geborenen en zeker de volgende generatie werden al eigen burgers genoemd. Natuurlijk waren er horden. Andere kleding, andere gewoonten, andere kerk en zeker ook andere spraak.
Het geheim van de snelle integratie bleek simpel:
- De handel bloeide.
- Er was werk.
- Wie niet werkt zal niet eten.
- A-sociaal gedrag betekende wegwezen.
- Christelijke normen en waarden waren de gemene deler.
- Ruimte voor een eigen invulling van denken en geloof
Wie dus nering deed of werkte, zich sociaal gedroeg en de normen en waarde deelde was welkom.
De ruimte voor een eigen invulling van het geloof was onderscheidend ten opzichte van de ons omringende landen, De Nederduits Gereformeerde Kerk was de Staatskerk maar speelde in de praktijk geen politieke rol. Andere invullingen van denken en geloof kregen zodoende ruimte. Er werd dan ook vlijtig over en weer gedoopt en getrouwd. Zondag's liep iedereen een andere kant op maar door de week was het leven en laten leven. Natuurlijk was het niet altijd pais en vree. Het polderen zat echter iedereen in het bloed. Alleen door samenwerking kon je immers droge voeten en brood op de plank houden.
De politiek zou moeten leren van de vroegere succesformule. Onze voorvaderen waren als je naar de rechtspraak en de sociale voorzieningen kijkt ook goed maar niet gek.
