Gele kaarten als waarschuwing bij kleine overtredingen

Het voorstel voor het uitdelen van een gele kaarten door de politie als waarschuwing bij kleine overtredingen lijkt een sportief gebaar. De werkelijkheid is dat deze bal niet gespeeld kan worden. Het is het stapelen op zaken waarop de Politie en andere Handhavers nu al moeten gaan toezien.

De voorstellen over zaken die bij de handhaving extra aandacht moeten krijgen blijven maar over elkaar heen buitelen. Elk week wordt wel weer iets nieuws met veel bombarie in de media gelanceerd. In feite komt daar niets van terecht. De handhaving, zo deze doenlijk is, staat namelijk al voor niet-lichte overtredingen op een bedroevend laag pitje.

Maatregelen die niet gehandhaafd (kunnen) worden zorgen bij de burger voor minachting van het Gezag. Deze blijkt het immers niet voor het zeggen te hebben en dus zijn wij zo vrij om onze eigen wetten te maken. Het verkeer is daarvan een prachtig voorbeeld. Hoezo een maximum snelheid, alleen handsfree bellen of een gordel dragen. Je ziet toch bijna nooit Politie en als je ze eens ziet dan racen ze hard voorbij.

Wetten en regelingen moeten uitvoerbaar, begrijpelijk en te handhaven zijn. Een schone taak voor de bedenkers dus. Jammer genoeg komen die meestal niet verder dan het oplaten van een leuke luchtballon.

Gebrek aan mankracht om te handhaven is het alom gebruikte excuus als de ballon weer eens leegloopt. Het heeft echter alles te maken met zichtbaar zijn en zichtbaar wat doen. Beter een diender op straat dan 10 achter het bureau. In dat kader zou het handig zijn om de regelneven bij de Overheid de straat op te jagen.