Het verschil tussen de aardbevingen in Groningen en Zuid Limburg
In Limburg trilt de grond met enige regelmaat zowel van nature als door vroegere mijnbouw. Van nature zakt Nederland langs de breuklijnen van onder andere de Feldbiss in Zuid Limburg en de Peelrand al bevend zeer langzaam maar heel zeker weg. De bevingen zijn over het geheel genomen beduidend zwaarder dan in Groningen maar op een enkele uitzondering na toch licht op de schaal van Richter. Wat scheuren in vooral oudere gebouwen is het ergste. Natuurlijk is het even een opschudding maar tot psychische nood en vrees voor dodelijke slachtoffers heeft dit in het zuiden van het land nog niet geleid. De schade is voor eigen rekening tenzij die verzekerd is.
De vroegere mijnbouw in Limburg veroorzaakte en veroorzaakt nog steeds bodembewegingen. Deze zijn licht en hebben meestal de vorm van verzakkingen. Ook daarvan is de schade meestal beperkt tot scheuren in muren. De schade werd tijdens de actieve mijnbouw vergoed door het mijnbedrijf via een apart fonds.
De ongemakken van de mijnschade in Limburg zorgden niet voor Groningse problemen. De mijnbouw was de broodwinning, bracht welvaart en de schade werd vergoed. Hierin schuilt het grote probleem in Groningen. De bevolking is geen cent wijzer geworden van de gaswinning en de schadevergoeding getuigt van een ambtelijke en dus trage en zuinige afhandeling. De oplossing om de Groningers aandeelhouders te maken in de gaswinning zouden de ongemakken als sneeuw voor de zon doen verdwijnen.
